Dzien 23 - zdjecia.

Zgodnie z zapowiedzia, zalaczam wybrane zdjecia z Pszczyny, chociaz troche off-topic.

Dzien 23.

Juz wreszcie z domowego komputera.

Nocleg byl zgodnie z planem w Pszczynie, tylko zamku ksieznej Daisy nie zwiedzilismy, bo byl otwarty od 10, a nam bylo pilno do domu. Tylko poranna msza, troche zdjec (beda potem) i w droge.

Obiad w Lodzi u przyjaciol ktorzy w pierwszej wersji mieli z nami jechac i byli z nami obecni wirtualnie dzieki blogowi, i zaprosili nas na krotki odpoczynek w trasie.

Wreszcie wieczorem odebralismy psa spod opieki i dotarlismy do domu w Bialymstoku o 23.

Calosc trasy wyniosla 5000 km.

Wszystkim czytelnikom serdecznie dziekujemy za towarzyszenie, zwlaszcza tym co sie wpisali.

Po uzupelnieniu o zdjecia i dodatkowe wspomnienia bedziemy publikowac rowniez na forum. Ale to troche pozniej, bo na razie wessa mnie zaleglosci sluzbowe.

Dobranoc.

Dzien 22.

Wyjazd dobiega konca.

Po autostradzie wzdluz Balatonu jedziemy zwykla szosa do uroczego Gyor, ktore warte jest osobnej wizyty. Robimy pamiatkowe i winne zakupy najpierw - o 13 wszystko sie zamyka! W tropikalnym upale zwiedzamy starowke pelna zabytkow, zalujac ze nie mamy wiecej czasu. W ramach ostatnich przyjemnosci fundujemy sobie bombe lodowa w kawiarni na rynku pod katedra, gdzie akurat zaczynal sie festiwal palinki.

Potem autostrada do Bratyslawy, na stacji benzynowej podbieramy studenta ktory wraca znad Balatonu, i podwozimy go prawie do Pszczyny, gdzie w ryneczku znajdujemy nocleg w Pansjon Retro za 150 PLN ze sniadaniem.

Jutro ostatni dzien.

Dzien 21.

Jeszcze troche zwiedzania.

Poranny spacer po Mostarze - Ela zdecydowala sie na szal.

Przejazd sliczna dolina Neretwy.

Pita spod saca w przydroznym zajezdzie.

Fascynujace ale troche zapuszczone Jajce: wodospad pod miastem, wyniosle mury z ruinami twierdzy, drewniany meczet Samica, zaulki rzemieslnicze w podgrodziu.

Przejazd dolina Vrbas ktora moze miejscami konkurowac z kanionami Tary albo Pivy.

Posilek przed granica w zajezdzie; jeden schabowy wystarczyl na nas dwoje (to tu norma).

Jazda do oporu przez Chorwacje i Wegry az zatrzymalismy sie o 23 w motelu pod Balatonem.

Dzien 20 - zdjecia.

Zalaczam wybrane zdjecia.

Dzien 20.

Krotko, bo w trasie:

- nowa droga z Herceg-Novi do Trebinje, platna po czarnogorskiej stronie 3€, ale omija Chorwacje, kolejki na granicy i jest naprawde porzadna;

- zwiedzamy Trebinje - stare mlyny nad woda, starowka z waskimi uliczkami;

- jedziemy do Stolac, gdzie posrod steckow (nagrobkow) bogomilskich czujemy sie troche jak na Wyspie Wielkanocnej; spotykamy mlodych turystow z Belgii, ktorym polecamy Perast;

- zbaczamy do urokliwego Pocitelj, gdzie zjadamy kevabcici z podsmazanymi warzywami, potem podziwiamy stare miasto muzulmanskie i nawiedzamy meczet;

- wreszcie Mostar (niestety Blagaj ze zrodlem Buny zostawiamy na nastepny raz), gdzie zaczynamy od znalezienia kwatery z garazem dla auta, aby spac spokojnie;

- wieczorem zdjecia slynnego mostu przy zachodzacym sloncu, podziwiamy mostarskiego skoczka (jest dokumentacja);

- blakamy sie po uliczkach wybrukowanych wyslizganymi kamyczkami wsrod straganow z pamiatkami i kafejek, dochodzimy do glownego meczetu;

- w drodze powrotnej kawa po turecku z tygielka z obowiazkowym rahat lukum, towarzyszy nam zawodzacy spiew derwiszowego zebraka;

- wreszcie na kwatere po pelnym wrazen dniu, a na dobranoc spiewa nam muezzin.

Dzien 19.

Jeden z najpiekniejszych dni - zapowiadana wycieczka z Herceg-Novi motorowka do Blekitnej Groty, do austriackiego Fortu Mamula oraz na odosobnona plaze gdzie poczulismy sie prawie jak na Karaibach.

W drodze powrotnej mozaiki w Risan, podwieczorna pozegnalna sesja zdjeciowa w Perascie, wreszcie wieczorna pozegnalna kolacja z ryba sola ktora okazala sie byc podobna do fladry tylko jeszcze lepsza.

Jutro w droge do Mostaru, przez Trebinje nowa droga bezposrednio do Bosni, otwarta miesiac temu.

Dzien 18.

Krotko, bo konczymy pobyt.

Zwiedzanie Kotoru to niekonczace sie pasmo pieknych kosciolow i malutkich kosciolkow i cerkiewek, uliczek, zaulkow, portali, detali, kafejek, knajpek, balkonow, rozwieszonej bielizy, nad tym wszystkim goruja gory ze skalami, cyprysami i wszechobecnymi murami ciagnacymi sie do twierdzy. Rece bola od podnoszeniaa aparatu do gory. Kotor podobal sie nam bardziej niz kiedys Dubrownik.

Po powrocie wejscie (Ela tez) na wieze kosciola w Perascie, skad nowa seria zdjec.

Wieczorem kolacja w nowoodkrytej knajpce na drugim koncu miasteczka; tym razem kalmary nadziewane krewetkami.

Dzien 17.

W Virpazarze budzily nas koguty, w Perascie budza nas dzwony - najpierw od sv.Nikola, potem z wyspy.

Dzis obiecana przez syna wlasciciela przejazdzka na wyspy. Lodka z silnikiem, zabieramy sprzet - my aparaty, nasz przewoznik wedke aby nie proznowac czekajac - i plyniemy.

Tylko jedna z wysp sie zwiedza, Gospa od Skrpjela - Matka Boska ze Skaly. Wyspa jest sztuczna, wlasciwie taki placyk wymurowany na wodzie, na nim harmonijny w ksztalcie kosciolek z niebieskimi kopulami. Kosciol pelen freskow, przedzielonych pasmem srebrnych tarcz wotywnych, z klasycznym dla tego regionu oltarzem. Jest tez male muzeum kosxielne z antycznosciami z czasow rzymskich. Na wyspe przyjezdza wycieczka za wycieczka, najpierw rosjska, potem wloska. Wreszcie odplywamy, okrazamy druga wyspe i wracamy na lad, aby udac sie tradycyjnie na kawe.

Drugi punkt programu dziennego to wycieczka do Herceg-Novi - niby niedaleko (30 km), ale okraza sie wieksza czesc zatoki, caly czas na ograniczeniach 40-50, gora 60, bo miejscowosci plazowe - godzina drogi. Znajdujemy droge do centrum, parkujemy jeszcze przed platna strefa. Idziemy podziwiajac tropikalna roslinnosc - palmy, bananowce, figowce, glicynie, rosnace na ulicy, miedzy domami, w slicznym parku mijanym po drodze. Po schodkach w dol, kolo wynioslej twierdzy z ciemnoszarego kamienia, schodzimy do portu pelnego wszelkiej masci motorowek, zaglowek i luksusowych jachtow, chcac ustalic mozliwosci rejsu do slynnej Blekitnej Groty.

Na regularny rejs jest juz za pozno, zreszta nie bardzo by nam on odpowiadal - stateczkiem moze zbyt duzym zeby wplynac do srodka, wraz z pobytem na plazy na wyspie 6 h, od 10 do 18, za 20€. Zgadzamy wstepnie prywatnego przewoznika z motorowka na srode; krotki posilek (czarne risotto) w knajpce portowej i ruszamy na zwiedzanie starowki.

Rozpalone sloncem mury i ciagle wedrowki po schodkach w gore nie ulatwiaja nam tego. Po minieciu placyka z kosciolem sw.Hieronima otoczonym palmami i cedrami, dochodzimy do unikalnie pieknej choc niewielkiej cerkwi sw.Michala Archaniola, calej wsrod palm, z czterema mini-minaretami po rogach, z piekna rozeta i portalem wejsciowym z wdzieczna mozaika zamyslonego patrona.

Juz tylko przejscie w bramie slynnej wiezy zegarowej Sat-Kula, kawka pod parasolami i wracamy przez park tropikalny do auta. Zasluzylismy na kapiel - jedziemy na okrzyczana plaze Igalo. Trzeba okrazyc cale miasto, bo ulica przezen jest jednokierunkowa, wrocic na trase i zrobic petle do nastepnej miejscowosci.

Plaza jest okrzyczana, bo cala betonowa, gdzieniegdzie skape zatoczki z bialym zwirkiem, cala wypelniona tlumem wczasowiczow glownie z wycieczkowych hoteli, nigdy w zyciu bysmy sie nie zgodzili na takie wczasy. Jedyny plus to kapiel - dno jest rowne, piaszczyste, daleko mozna isc bez zanurzenia, plywamy do woli ale na zmiane w obawie o nasze tobolki. W drodze do auta Ela znajduje wsrod pamiatek sliczna bransoletke z brazowych muszelek.

Jeszcze raz obowiazkowy przejazd jednym kierrunkiem przez miasto, droga przez Bijela i Risan, wreszcie na wieczor zjezdzamy do Perastu. Kolacja juz drugi raz w cieszacej sie najlepszym chyba powodzeniem restauracji Nautilus nad woda, tym razem o zmroku, tym razem zupka kremowa z rakow, tym razem sola alla milanese z siekanymi migdalami, do tego warzywa grilowane, tym razem bialy crnogorski krstac, tym razem tez jestesmy szczesliwi.

Dzien 16.

Dzis dzien pelnego lenistwa, dzien w ktorym nie ruszalismy samochodu.

Po sniadaniu (jajka na bekonie korzystajac z zakupow w sklepiku opodal) idziemy na 10 na msze, wreszcie katolicka choc po serbsku. Z kazania duzo rozumiemy, staramy sie wlaczac w spiewy psalmow, ale gdy zaintonowano piesn "Barka..." po serbsku, to lzy stanely nam w oczach i staralismy sie ja spiewac jak najglosniej i najpiekniej... po polsku.

Potem slodkie lenistwo: kawa w kafejce saczona przy rozmowie z przygodnymi turystami z Polski, wreszcie zbieramy sie na plaze. Jest to kapielisko przy barze na koncu miasteczka, z betonowym nabrzezem na ktorym sa stoliki, a nad sama woda mozna rozlozyc recznik i wslizgiwac sie po kamieniach do wody ile dusza zapragnie.

Kapiemy sie z rozkosza, w pelnym sloncu, z wyspami klasztornymi i gorami Kotoru w tle, slona woda cudownie wynosi, drobna falka nie przeszkadza zbytnio plywac. Kapiemy sie i opalamy na zmiane do woli.

Wreszcie kolo czwartej mamy dosyc i wybieramy sie na spacer po miasteczku. Pomiedzy gorna szosa a dolnym nabrzezem rozpieta jest siec schodkowych uliczek rozgaleziajacych sie do posesji z wszechobecnego bialego lub kremowego kamienia. Bladzimy bez celu, podziwiajac kamienne obramowania okien, wsporniki balkonow, zwienczenia portali, przetykane pnaczami winorosli i krzewow kwietnych, ktore Ela bezblednie rozpoznaje.

Czas zaklety w kamieniu. Szesnascie crkvi i kapel, czyli kosciolow i kaplic. Kilkanascie rezydencji patrycjuszowskich niegdys swietnych rodow, ktore teraz sa w roznym stanie, zwlaszcza po nie tak dawnym trzesieniu ziemi (1979). Jedna z nich, wraz z sasiadujacym slicznym kosciolkiem, odrestaurowywane z funduszy Unesco. Gdzies wysoko sliczny balkon z kuta balustrada na szczytowej scianie rezydencji bez dachu, godny Julii i Romea, ale nikt nan nie wejdzie, bo z tylu przeswituje niebo. Czas, ktory zatrzymal sie w miejscu o 16:05 w roku 1691, jak widac na zegarze z wiezy kosciola.

Wieczorem idziemy na kolacje do restauracji na tarasie nad woda, z wyspami klasztornymi w skrzacej wodzie zachodzacego slonca w tle. Dorsz w sosie prowansalskim dla Eli, zapiekane kalmary nadziewane szynka i srerem dla mnie (i tak sie wymienialismy), do tego ziemniaczki ze szpinakiem oraz grecka salatka z serem feta i oliwkami, wreszcie crnogorski chardonnay dopelnily dnia.